U sjeni burnih političkih dešavanja u Republici Srpskoj, ponovo se u središtu pažnje našla Gorica Dodik, kćerka predsjednika ovog entiteta Milorada Dodika, koji je trenutno i bjegunac od bh. pravosuđa. Poznata po svojim oštrim i provokativnim komentarima na društvenim mrežama, Gorica je i ovaj put iskoristila platforme poput Twittera kako bi javno branila svog oca i istovremeno uputila niz uvreda na račun opozicije.
Povod za njene najnovije istupe bila je sjednica Narodne skupštine RS-a održana u Banjoj Luci, koja je izazvala pažnju javnosti zbog oštre rasprave između vladajuće strukture i opozicionih političara. Gorica je, kao i mnogo puta do sada, istupila kao neformalni medijski štit svog oca, i to sa posebnom dozom emotivne i ideološke strasti.
Prva meta njenih komentara bio je Igor Crnadak, potpredsjednik PDP-a, koji je tokom sjednice iznio kritike na račun politike koju vodi Dodik. Gorica mu nije ostala dužna – nazvala ga je “britanskom pudlicom”, aludirajući na njegove navodne veze sa zapadnim centrima moći. Prema njenim tvrdnjama, Crnadak koristi neistine kako bi politički profitirao, te je jasno naglasila da njega i njegovog političkog saborca Nebojšu Vukanovića motivišu isključivo lični interesi i borba za pozicije u Sarajevu.
Njena izjava glasila je:
“Britanska pudlica Igor Crnadak proziva nekoga da ide često u London. Naravno, ubrzo se dokazalo da laže kao i sve što je dosad izgovorio, kao i njegov kolega Vukan. Sve zarad fotelja u Sarajevu, jadni li ste obojica i svako ko vas slijepo prati.”
Nedugo nakon toga, Gorica se okrenula Nebojši Vukanoviću, lideru pokreta Za pravdu i red, poznatom po direktnim napadima na vlast i korupciju. Vukanović je česta meta vlasti zbog svog stila govora, a ovog puta je i sam Milorad Dodik tokom sjednice javno rekao da je Vukanović “budala”. Gorica je, u istom tonu kao i njen otac, ponovila ovu uvredu, što dodatno potvrđuje usklađenost retorike u okviru porodice Dodik.
Ono što je dodatno izazvalo pažnju jeste njena poruka upućena “komšijama iz Federacije”, gdje je ustvrdila da građani Federacije BiH brane Vukanovića kao da im je najbliži rođak. U tom kontekstu izjavila je:
“Komšije iz Federacije srčano brane svog brata Vukana, znam da ga volite i džaba vam, vodite ga sebi. I niste za bolje vi koji opravdavate ovu neurotičnu budalu.”
Ova izjava izazvala je niz reakcija, kako zbog načina komunikacije, tako i zbog poruke koju šalje – ona ne samo da diskvalifikuje političkog protivnika, već i etiketira dio građana Federacije BiH, stavljajući ih u isti koš sa opozicijom u RS-u. Ovako oštar i omalovažavajući diskurs dodatno polarizuje ionako napetu političku i društvenu atmosferu u Bosni i Hercegovini.
Gorica Dodik se u više navrata ranije isticala kao vatrena braniteljka politike svog oca. Na društvenim mrežama često koristi oštar ton i izraze koji se teško mogu smatrati politički korektnima. Njene poruke, u kojima su uvrede redovna pojava, izazivaju snažne reakcije, ali i oslikavaju stil komunikacije koji se sve češće koristi u javnom prostoru.
U njenom najnovijem nastupu mogu se uočiti sljedeće tematske cjeline:
-
Lična i politička odanost ocu i njegovom režimu, uz konstantno targetiranje opozicije kao izdajničke ili neprijateljske.
-
Diskreditacija opozicionih lidera, prvenstveno Igora Crnatka i Nebojše Vukanovića, kroz upotrebu pogrdnih izraza i insinuacija o njihovoj saradnji sa stranim centrima moći.
-
Stvaranje narativa o zavjeri Federacije BiH i njenih građana, koji se, prema njenoj percepciji, identifikuju sa opozicijom u RS-u.
-
Ponavljanje retoričkih obrazaca njenog oca, čime se dodatno cementira politička i ideološka porodična linija.
Ovakav stil komunikacije, premda privlači pažnju dijela javnosti, izaziva i zabrinutost kod onih koji smatraju da javni diskurs u Bosni i Hercegovini postaje sve više kontaminiran uvredama, etiketiranjem i nedostatkom elementarne političke kulture. Upotreba izraza poput “neurotična budala” u javnom prostoru, naročito od strane osobe bliske političkom vrhu, dodatno urušava nivo dijaloga u već podijeljenom društvu.
Na kraju, iako Gorica Dodik formalno ne obnaša političku funkciju, njen medijski angažman i stil komunikacije čine je neizostavnim dijelom političkog marketinga aktuelne vlasti u Republici Srpskoj. Njene poruke nisu samo impulzivne reakcije, već i odraz šire strategije u kojoj dominiraju podjele, lične diskreditacije i mobilizacija vlastitih pristalica kroz emotivne i nacionalne impulse.
Ostaje da se vidi hoće li se ovakav model komunikacije zadržati, ali je sasvim jasno da se politička scena u BiH sve više udaljava od racionalnog dijaloga i približava tabloidnom ringu, gdje je uvreda često jače oružje od argumenta.
