U nedjelju, 12. maja 2024. godine, u Memorijalnom kompleksu Veljaci kod Bratunca, bit će klanjana kolektivna dženaza i obavljen ukop šest identifikovanih žrtava bošnjačke nacionalnosti, ubijenih tokom agresije na Bosnu i Hercegovinu u periodu od 1992. do 1995. godine. Događaj je najavljen na konferenciji za medije održanoj u Tuzli, a očekuje se prisustvo brojnih članova porodica žrtava, predstavnika domaćih i međunarodnih institucija, vjerskih lidera i građana iz cijele zemlje.
Ukopom će vječni smiraj pronaći:
-
Almera Paraganlija, najmlađa među žrtvama, imala je svega šest mjeseci kada je ubijena zajedno sa svojom majkom Zinetom Paraganlijom (rođena 1958). Njihovi posmrtni ostaci pronađeni su 2021. godine tokom ekshumacije u selu Joševa.
-
Hamdija Salkić, sin Hameda, rođen 1971. godine u Hranči kod Bratunca. Nestao je u maju 1992. na području Ahatovića, a njegovi ostaci identifikovani su 2023. godine.
-
Mevludin Šehić, sin Ejuba, rođen 1958. godine u Dimnićima, općina Srebrenica. Nestao je tokom rata u Bratuncu, a njegovi ostaci su predani Institutu za nestale osobe BiH zahvaljujući saradnji sa Srbijom.
-
Džemal Pitarević, sin Selme, rođen 1955. godine u Srebrenici, nestao u oktobru 1992. godine. Njegovi ostaci pronađeni su u tri masovne grobnice: Žanjevo (2018. i 2023) i Miholjevine (2020).
-
Hanija Čivić, rođena 1959. godine, ubijena 1992. godine u naselju Loznička Rijeka kod Bratunca.
Ove žrtve, čiji su ostaci često pronalaženi decenijama kasnije u više lokacija, predstavljaju svjedočanstvo brutalnosti agresije i nepravde koju porodice još uvijek trpe. Porodica Paraganlija, u čijem su domu ubijene tri generacije žena – nena Rukija, snaha Safija i unuka Amira – simbol je tragedije koja zaslužuje filmsku ekranizaciju. Preživjeli su samo djevojčica Samra i njen brat Amir, odveden u Srbiju gdje je, kao dijete s poteškoćama, pronađen u Tuzli 1996. godine.
Glavni imam Medžlisa Islamske zajednice Bratunac, Elvir ef. Hodžić, posebno je istakao tragediju porodice Paraganlija: „S ovom kolektivnom dženazom otkrivamo novu stranicu njihove porodične epopeje. Na 19. kolektivnoj dženazi ukopavamo još dva ubijena člana – Zinetu i njenu bebu Almeru.“
Prije same dženaze, predviđene su prigodne aktivnosti: okupljanje porodica, dolazak kolone sa tabutima, molitve, obraćanja imama i zvaničnika. Organizatori su još jednom apelovali na sve prisutne da poštuju dostojanstvo i tišinu, te da svojim ponašanjem iskažu poštovanje prema žrtvama i porodicama koje ni nakon više od trideset godina ne odustaju od borbe za istinu.
Prema podacima Instituta za nestale osobe BiH, Udruženja žrtava rata i Memorijalnog centra Srebrenica-Potočari, u općini Bratunac je tokom rata ubijeno više od 3.000 Bošnjaka, uključujući oko 600 žena i djece. Najveći broj zločina počinjen je tokom aprila i maja 1992. godine, odmah nakon zauzimanja Bratunca od strane srpskih snaga. Mnogi su ubijeni u svojim domovima, džamijama i dvorištima, a posebno su poznati masakri u naseljima Glogova, Suha, Hranča, Repovac, Biljača i samom gradu.
Nažalost, za te zločine veoma mali broj počinilaca je procesuiran. Pravda je spora i nedovoljna, ali kolektivne dženaze poput ove u Bratuncu služe kao podsjetnik da istina i sjećanje neće biti zaboravljeni. Njegujući kulturu sjećanja, društvo mora istrajati u borbi protiv poricanja zločina i osigurati da se ovakve tragedije nikada više ne ponove – ni ovdje, ni bilo gdje u svijetu prenosi pressmediabih
