Pitanje da li dodirivanje polnog organa kvari abdest jedno je od najkompleksnijih i najtežih tema u fikhu. Ova složenost proizlazi iz činjenice da se temelji na dva međusobno suprotstavljena hadisa te zahtijeva dublje razumijevanje nekoliko principa usulul-fikha, kao što su derogacija, preferencija na osnovu vjerodostojnosti hadisa i mogućnost harmonizacije dva kontradiktorna šerijatska teksta.
U vezi s ovim pitanjem, učenjaci su razvili četiri različita stava.
Prvo mišljenje je da dodirivanje polnog organa ne kvari abdest. Ovo je stav hanefijskog mezheba, nekih učenjaka malikijskog mezheba, te stav koji se prenosi od Ahmeda i Ibnul Munzira (koji ipak preporučuje uzimanje abdesta nakon dodira). Ovaj stav podržavaju ashabi poput Abdullaha ibn Mes’uda, Huzejfe, Sa’da, Abdullaha ibn Abbasa i drugi, kao i tabi’ini Se’id ibn Musejjib i Tavus. Oni se oslanjaju na hadis od Talka ibn Alijja, u kojem Poslanik kaže da je polni organ “komad mesa od tebe”, što znači da dodirivanje polnog organa ne kvari abdest jer je to poput dodira bilo kojeg drugog dijela tijela. Hadis prenose Ebu Davud, Tirmizi, Nesai, Ibn Madže, Ahmed, Darekutni i drugi, a ocijenili su ga vjerodostojnim mnogi učenjaci. Međutim, neki učenjaci smatraju ovaj hadis slabim zbog ravije Kajsa ibn Talka, ali je ispravno da postoji razilaženje oko njegove pouzdanosti.
Drugo mišljenje je da dodirivanje polnog organa šakom kvari abdest. Ovo je mišljenje većine ashaba, šafijskog mezheba, malikijskog mezheba u poznatijem stavu i većeg dijela hanbelijskog mezheba. Ovaj stav se temelji na hadisu Busre bint Safvan, u kojem Poslanik kaže: “Ko dodirne svoj polni organ neka uzme abdest”. Hadis prenose Ebu Davud, Tirmizi, Nesai, Ibn Madže, Ahmed i drugi, a ocijenjen je vjerodostojnim od strane mnogih učenjaka. Međutim, postoji kritika da je u senedu hadisa Mervan ibn Hakem, kojeg neki smatraju slabim ravijom. Ipak, mnogi učenjaci su prihvatili ovaj hadis kao vjerodostojan, uključujući Buhariju, Malika i Ahmeda.
Učenjaci koji su na stavu da dodirivanje polnog organa kvari abdest, riješavaju kontradikciju između hadisa Talka i Busre na nekoliko načina. Neki smatraju da je hadis Talka slab zbog ravije Kajsa ibn Talka, dok drugi vjeruju da je hadis Talka derogiran hadisom Busre. Treći pristup je prihvatanje oba hadisa kao vjerodostojna, ali se prednost daje hadisu Busre zbog njegove veće preodstrožnosti i sigurnosti.
Treće mišljenje je da dodirivanje polnog organa sa strašću kvari abdest, dok dodirivanje bez strasti ne kvari abdest. Ovaj stav se prenosi od imama Malika, Albanija i Ibn ‘Usejmina. Oni smatraju da oba hadisa treba uzeti u obzir, s tim da se hadis Busre odnosi na dodir sa strašću, dok se hadis Talka odnosi na dodir bez strasti. Međutim, ovaj stav nema direktnu podršku u hadisima, već se temelji na idžtihadu učenjaka.
Četvrto mišljenje je da je mustehab uzeti abdest nakon dodira polnog organa, ali da to ne kvari abdest. Ovo je stav Malika i Ahmeda u nekim rivajetima, te stav Ibn Huzejme, Ibnul Munzira i Ibn Tejmije. Oni se temelje na oba hadisa, smatrajući da hadis Busre ukazuje na preporuku (mustehab), a hadis Talka na činjenicu da dodirivanje polnog organa ne kvari abdest.
Na kraju, čini se da je najprihvatljiviji stav onaj koji preporučuje uzimanje abdesta nakon dodira polnog organa, ali ne smatra da to kvari abdest. Ovo mišljenje najbolje harmonizira oba hadisa i uzima u obzir mišljenja ashaba i tabi’ina. Preporuka se odnosi na dodirivanje vlastitog polnog organa, dok dodirivanje tuđeg polnog organa ili polnog organa djeteta ne zahtijeva abdest, osim ako dođe do izlučivanja tečnosti koja kvari abdest.
