U posljednjim danima politička scena u Bosni i Hercegovini, tačnije u entitetu Republika Srpska, ponovo je uzdrmana dramatičnim događajima i optužbama koje ukazuju na duboko ukorijenjene probleme u sistemu vlasti, policije i pravosuđa. U središtu pažnje našla se situacija koja uključuje čelnika Srpske demokratske stranke (SDS), Milana Miličevića, te još jednog aktera starijeg političkog skandala – Željku Cvijanović, aktuelnu predsjedavajuću Predsjedništva BiH.
Sve je započelo nasilnim upadom policijskih snaga u porodični dom Milana Miličevića u Tesliću, gdje je on obavljao funkciju načelnika opštine. Tamo su pripadnici Ministarstva unutrašnjih poslova RS sproveli višesatnu pretragu pod optužbom za navodnu korupciju. Tokom cijelog događaja, Miličević je bio zadržan u svom domu, a tenzije su brzo eskalirale kada su se okupile njegove pristalice i članovi opozicije.
Situacija je kulminirala dolaskom specijalnih jedinica policije opremljenih za razbijanje demonstracija. Sukobi su izbili između demonstranata i snaga reda, pri čemu su povrijeđeni i visoki funkcioneri SDS-a, uključujući i gradonačelnika Bijeljine Ljubišu Petrovića, za koga se navodi da je bio posebno meta fizičkih napada.
Ono što čitav slučaj čini još eksplozivnijim jeste tvrdnja da se protiv Miličevića vodi politički motiviran proces. Njega se, zajedno s dvojicom odbornika u skupštini Teslića, sumnjiči za pokušaj formiranja nove skupštinske većine putem podmićivanja. Time bi Savez nezavisnih socijaldemokrata (SNSD) Milorada Dodika bio uklonjen s vlasti u toj opštini.
U ovom kontekstu, SDS upozorava na kontinuitet montiranih političkih procesa, te ističe da je ovo već treći put da režim pokušava kriminalizirati njihovog lidera. Jasno stavljaju do znanja da se ne bore samo za jednog čovjeka, nego za očuvanje političkog dostojanstva i borbu protiv političke represije.
Posebnu pažnju javnosti privukla je i stara afera poznata kao „Dva papka“, koja je ponovo aktuelizovana. Radi se o skandalu iz 2014. godine, kada je tadašnja premijerka RS, Željka Cvijanović, na audio snimku priznala političku trgovinu odbornicima. Taj snimak, objavljen 17. novembra 2017. godine, otkriva kako su tadašnji opozicionari Ilija Stevančević i Vojin Mitrović prešli na stranu SNSD-a, omogućivši Dodiku formiranje vlasti.
Unatoč težini te izjave, Željka Cvijanović nikada nije bila privedena niti saslušana, a tadašnji specijalni tužilac Miodrag Bajić naložio je ispitivanje novinara koji su objavili snimak – umjesto da istraži sadržaj iste. Ironično, Bajić je i danas na poziciji specijalnog tužioca i vodi aktuelni slučaj protiv Miličevića.
Ova činjenica dodatno potpiruje sumnje u selektivnost pravosuđa i zloupotrebu institucija u političke svrhe. SDS, kao vodeća opoziciona stranka u RS, otvoreno optužuje režim Milorada Dodika da koristi pravosuđe i policiju kako bi eliminisao političke protivnike, što se, kako tvrde, pokazuje i kroz brutalnost intervencije u Tesliću.
Tim povodom, SDS je uputio poziv građanima i opozicionim strankama da se okupe ispred Specijalnog tužilaštva u Banjoj Luci kako bi pružili podršku svom lideru. Prema njihovim riječima, Milan Miličević je cijeli svoj politički i profesionalni put gradio pošteno, te se sada suočava s nepravdom zbog svoje dosljednosti i opozicionog djelovanja.
U ovoj priči izdvajaju se tri ključne tačke koje ukazuju na sistemske nepravilnosti:
-
Selektivna pravda: dok se opozicionari procesuiraju, akteri ranijih afera iz vladajuće stranke ostaju netaknuti.
-
Politička instrumentalizacija pravosuđa: isti tužilac se pojavljuje u oba slučaja – i kada treba da štiti vlast i kada treba da sudi opoziciji.
-
Upotreba sile protiv političkih protivnika: demonstranti, među kojima su i zvaničnici, napadnuti su od strane policije.
Činjenica da je zvaničan dokaz političke trgovine – audio snimak Željke Cvijanović – i dalje bez pravosudnog epiloga baca ozbiljnu sumnju na objektivnost i integritet pravosudnog sistema RS.
Na kraju, ovi događaji ostavljaju gorak okus u ustima onima koji se još uvijek nadaju pravdi i demokratskom poretku u Bosni i Hercegovini. Umjesto jednakosti pred zakonom, građani sve više svjedoče selektivnom tretmanu i zloupotrebama moći. Sve dok se ne uspostavi nezavisno pravosuđe i transparentan politički sistem, slučajevi poput ovog nastaviće da produbljuju nepovjerenje među građanima i destabilizuju politički život u zemlji.
