Na društvenim mrežama posljednjih dana odvija se pravi verbalni sukob između Gorice Dodik, kćerke predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika, i Nebojše Vukanovića, narodnog poslanika i lidera političke organizacije Lista za pravdu i red. Ovaj okršaj nije samo lična razmjena oštrih poruka, već i odraz sve izraženijih političkih tenzija koje potresaju javnu scenu Republike Srpske, posebno nakon presude Miloradu Dodiku.
Sve je počelo kada je 1. avgusta, na dan objavljivanja pravosnažne presude Miloradu Dodiku kojom je osuđen na jednu godinu zatvora i šest mjeseci zabrane političkog djelovanja, njegova kćerka Gorica objavila fotografiju britanskog ambasadora Juliana Reillyja sa Vukanovićem i njegovom bliskom saradnicom Zahorkom Grahovac. Uz objavu, Gorica je napisala kratak i uvredljiv komentar: “Kolonizator i njegove pudlice”. Tim riječima pokušala je omalovažiti ne samo britanskog diplomatu već i političke protivnike njenog oca, insinuirajući da su pod uticajem stranih sila.
Na ovakvu objavu, kasno uveče istog dana, uslijedio je odgovor od Nebojše Vukanovića, koji je poznat po svom oštrom jeziku i kritici vlasti. “Nešto si mi puno neurozna. Normalno je da imam sastanke i sa ruskim, i sa francuskim, švajcarskim, italijanskim ambasadorom…”, napisao je Vukanović, aludirajući na to da susreti sa diplomatama nisu ništa neuobičajeno za političkog lidera. “…ali je ključno da, za razliku od tvog Tate, nisam ništa izdao, predao Brčko, prenio 50 nadležnosti sa RS na BiH, uklanjao Poplašena, opljačkao narod…”, dodao je, optužujući Milorada Dodika za brojne političke i moralne promašaje.
Bitne tačke Vukanovićevog odgovora mogu se sumirati ovako:
-
Branjenje svojih diplomatskih kontakata kao legitimnog dijela političkog djelovanja.
-
Kritika Dodikovog političkog nasljeđa, uključujući optužbe za:
-
Predaju Brčkog,
-
Prenos nadležnosti sa RS na institucije BiH,
-
Sprovođenje političkih smjena poput uklanjanja Nikole Poplašena,
-
Finansijske zloupotrebe i pljačku građana.
-
Gorica nije ostala dužna i vrlo brzo je uslijedio njen odgovor: “Uopšte nisam nervozna, što za tebe ne bi rekla, stalno ti izmiče fotelja.” Pokušala je preokrenuti kritiku na lični nivo, dovodeći u pitanje Vukanovićev politički legitimitet i konstantne pokušaje da dođe do pozicija moći. U nastavku svog komentara, dodala je: “Šta je tu normalno, ko si ti, koga predstavljaš. Jel i njima jaučeš kao i na federalnim medijima?” – jasno implicirajući da Vukanović više djeluje kao opozicionar koji se obraća neprijateljskim medijima, nego kao predstavnik naroda Republike Srpske.
U ovom verbalnom ratu istaknuto je nekoliko ključnih dimenzija:
-
Personalizacija političkih sukoba – Umjesto programske rasprave, sve češće se vodi borba putem ličnih uvreda.
-
Uloga društvenih mreža – Platforme poput X (bivši Twitter) i Facebook sve su češće mjesto javnih političkih obračuna.
-
Korištenje diplomatije u dnevno-političke svrhe – Fotografije i sastanci sa stranim diplomatama postaju povod za optužbe o “stranom uticaju”.
-
Odbrana naslijeđa vlastitih porodica ili stranačkih kolega – Gorica brani oca, a Vukanović koristi prostor da poentira protiv njegovog političkog djelovanja.
Ovakav način komunikacije dodatno polarizuje već napetu političku scenu, jer umjesto racionalne rasprave o bitnim društvenim temama, dominiraju emocionalno nabijeni i ideološki obojeni komentari. Napadima se ne staje samo na političkim argumentima, već se direktno targetiraju članovi porodice, lična prošlost i privatni kontakti.
Pored političkih stavova koji se jasno razlikuju, oba aktera koriste identičnu taktiku: oštru retoriku, ironiju i ponižavanje drugog. Iako se na prvi pogled čini da je riječ o ličnom sukobu, istina je da ova razmjena zapravo oslikava dublji sukob vizija budućnosti Republike Srpske – između onih koji brane trenutni poredak i onih koji traže radikalne promjene.
Zaključno, ovaj incident je još jedan dokaz koliko je politička scena u Bosni i Hercegovini, a posebno u Republici Srpskoj, podložna brzom usijavanju tenzija, gdje javni prostor postaje arena ličnih obračuna. Retorika vrijeđanja, manipulacije prošlošću i igranja na emocije birača sve češće zamjenjuje politički dijalog, a društvene mreže, umjesto da informišu i povezuju, postaju instrumenti razdora. U tom okruženju, sve teže je razlikovati političku borbu od lične netrpeljivosti – što, dugoročno gledano, može ozbiljno ugroziti političku kulturu i demokratski proces.
